رژیم فستینگ، جز رژیمهاییه که اخیراً محبوبیت دوبارهای پیدا کرده. با این حال، قدمت این رژیم به قرنهای گذشته برمی گرده و در بسیاری از فرهنگها و مذاهب، نقش کلیدی ایفا میکنه. در واقع فستینگ در تغذیه، همون چیزیه که شما به عنوان روزه میشناسید. در واقع، طی فستینگ، فرد برای مدت زمان معینی، خودش رو از برخی از غذاها و نوشیدنی ها و یا همهی اونها، محروم میکنه. انواع مختلفی از فستینگ وجود داره.
به صورت کلی، بیشتر انواع فستینگ، در طول 24 تا 72 ساعت، انجام میشن. فستینگ متناوب، شامل چرخهها و تناوبی بین دورههای خوردن و فستینگه که مدت زمان این دورهها از چند ساعت تا چند روزه. تحقیقات نشون داده که این نوع تغذیه، مزایای زیادی داره، مزایایی از جمله کاهش وزن تا عملکرد مغزی بهتر. در این جا به هشت مورد از مزایای فستینگ اشاره میکنیم که پایهی علمی داره.
مطالعات انجام شده نشون میده که این نوع رژیم، باعث کنترل قند خون میشه که برای افرادی که در معرض دیابت قرار دارند، مفیده. در واقع کاهش مقاومت به انسولین باعث افزایش حساسیت بدن شما به انسولین میشه و باعث میشه گلوکز به شکل کارآمدتری از جریان خون به سلولها بره. به عنوان مثال، یک پژوهش که روی 10 نفر فرد مبتلا به دیابت تایپ 2 انجام شد، نشان داد که فستینگ تناوبی کوتاه مدت، قند خون رو به شکل چشمگیری کاهش میده.
فراموش نکنید که برخی تحقیقات نشون داده که رژیم فستینگ برای زنان و مردان، به شکل متفاوتی عمل میکنه و روی میزان قند خون به شکل متفاوتی تاثیر میگذاره.

-
این رژیم با کاهش علائم التهاب، باعث افزایش کیفیت سلامت میشه
پژوهشها نشون میده که التهابها ممکنه در پیشرفت شرایط مزمن مثل بیماری قلبی، سرطان و آتریت روماتوئید، دخیل باشند.
یک مطالعه که بر روی 50 فرد بزرگسال سالم انجام شد؛ نشون میده که رژیم فستینگ متناوب برای یک ماه، به شکل چشمگیری باعث کاهش شاخصهای التهابی میشه.
-
رژیم فستینگ از طریق تعدیل میزان کلسترول، تری گلیسید و فشار خون، باعث افزایش سلامت قلب میشود.
بیماری های قلبی، شایع ترین علت مرگ در دنیا هستند. در واقع 31.5 درصد از مرگها به همین علته. یکی از موثرترین راهها برای کاهش احتمال ابتلا به بیماریهای قلبی، تغییر در تغذیه و سبک زندگیست. برخی از پژوهشها نشون میده که در صورتی که رژیم فستینگ رو در برنامهی روتین و روزمرهی خودتون بگنجونید، به سلامت قلبتون کمک کردید. پژوهشی که روی 110 نفر بزرگسال دارای اضافه وزن انجام شد، نشون میده که داشتن این رژیم به مدت سه هفته، تحت نظارت پزشکی، فشار خون، تری گلیسرید خون، کلسترول کلی و میزان کلسترول بد LDL رو کاهش میده.
یک پژوهش دیگه، نشون داد که در صورتی که به مدت هشت هفته، فستینگ یک روز درمیان داشته باشید، میزان تری گلیسیرید خون، 32 درصد و میزان کلسترول بد LDL، 25 درصد کم میشود.
-
این رژیم باعث تقویت عملکرد مغزی میشود و از اختلالات تخریب سلولهای عصبی جلوگیری میکند.
از اون جایی که این مطالعات، عمدتاً منحصر به تحقیقات انجام شده روی حیواناته، برخی مطالعات نشون داده که رژیم فستینگ ممکنه تاثیر شگفت انگیزی روی سلامت مغز داشته باشه. مطالعهای که روی موشها انجام شد، نشون داد که فستینگ متناوب به مدت 11 ماه باعث بهتر شدن ساختار مغز و عملکرد مغز میشه.
پژوهش دیگهای که روی حیوانات انجام شد، نشون داد که فستینگ باعث حفاظت از سلامت مغز میشه و تولید سلولهای عصبی رو به منظور کمک به افزایش عملکرد شناختی، زیاد میکنه. از طرف دیگه، همون طور که در بالا گفته شد رژیم فستینگ، باعث کمک به تسکین التهابات میشه. بنابراین در پیشگیری از اختلالات تخریبی سلولهای عصبی هم موثره.
بررسی حیوانات نشون داد که این رژیم باعث حفاظت در برابر بیماریهای پارکینسون و آلزایمر میشه. با این حال، برای بررسی دقیق تاثیرات این نوع تغذیه بر روی عملکرد مغز در انسان، به پژوهشهای پیشتری نیاز داریم.

-
رژیم فستینگ از طریق محدود کردن میزان کالری دریافتی و تقویت متابولیسم، به کاهش وزن کمک میکند.
بسیاری از افرادی که درگیر رژیم هستند، برای این که یه راه ساده و سریع برای وزن کم کردن، پیدا کنند؛ به سراغ این رژیم میان. از نظر تئوری، اجتناب از خوردن برخی غذاهای مشخص و یا همهی غذاها، میزان کل دریافتی کالری شما رو کاهش میده که به تدریج باعث کاهش وزن میشه. برخی تحقیقات نشون داده که فستینگ کوتاه مدت ممکنه از طریق افزایش میزان انتقال دهندههای عصبی باعث تقویت متابولیسم و در نهایت موجب کاهش وزن شه.
در واقع، یکی از مطالعات انجام شده نشون داد که فستینگ به مدت یک روز کامل، میتونه وزن بدن رو تا نه درصد کاهش بده و در طول 12 تا 24 هفته، باعث کاهش چشمگیر چربی بدن شه.
هورمون رشد در انسان (HGH)، یک نوع هورمون پروتئینیه که در بسیاری از جنبههای سلامت ما، نقش کلیدی ایفا میکنه. در واقع تحقیقات نشون میده که این هورمون کلیدی در رشد، متابولیسم، کاهش وزن و نیروی عضلات، دخیله. چندین پژوهش در این رابطه انجام شده و نشون میده که رژیم فستینگ میتونه میزان هورمون HGH رو به شکل طبیعی افزایش بده.
مطالعهای روی 11 فرد سالم بزرگسال انجام شد و نشون داد که نگه داشتن این رژیم به مدت 24 ساعت، به طور چشمگیری، سطح HGH رو افزایش میده. یک پژوهش که روی نه مرد انجام شد، نشون داد که نگه داشتن این رژیم برای دو روز، باعث افزایش 5 رقمی در نرخ تولید HGH میشه.
علاوه بر این، این نوع رژیم به ثبات سطح انسولین و قند خون در طول روز کمک میکنه که باعث بهینه شدن میزان HGH میشه. کما اینکه برخی از تحقیقات نشون داده که افزایش سطح انسولین باعث کاهش سطح انسولین میشه.
-
به کار گیری این مدل تغذیهای، باعث به تعویق افتادن روند پیری میشود.
مطالعات انجام شده بر روی نمونههای غیرانسانی نشوندهندهی نتایج امیدوارکننده دربارهی تاثیر بالقوهی رژیم فستینگ بر روی افزایش طول عمره. یکی از این مطالعات که روی موشها انجام شد، نشون داد که موشهایی که به طور یک روز در میون این رژیم رو داشتند، روند پیری کندتری داشتن و 83 درصد بیشتر از بقیهی موشهایی که این رژیم رو نداشتند، عمر کردند.
سایر مطالعات انجام شده هم، نتایج مشابهی نشون دادند، در واقع این مطالعات حاکی از تاثیر این رژیم در افزایش طول عمر و نرخ بقا بود. با این حال، این مطالعات، تاکنون منحصر به مطالعات نمونههای حیوانی بوده. قطعاً برای درک بهتر تاثیر فستینگ بر روی روند پیری و طول عمر در انسانها به پژوهش و تحقیقات بیشتری نیازمنده.

-
رژیم فستینگ به پیشگیری از سرطان کمک میکند و باعث افزایش تاثیر شیمیدرمانی نیز خواهد شد.
تحقیقات انجام شده بر روی نمونههای حیوانی نشون میده که فستینگ میتونه روی درمان و پیشگیری از سرطان هم تاثیر مثبتی داشته باشه. در واقع، پژوهشی که بر روی موشهای صحرایی انجام شد نشون داد که فستینگ یک روز در میون به جلوگیری از شکل گیری تومور کمک میکنه.
از طرف دیگه، یک پژوهش دیگه نشون داد که قرار دادن سلول های سرطانی در معرض چندین دوره از این رژیم، مثل شیمی درمانی در به تاخیر انداختن رشد تومور، کارایی بالایی داره و باعث افزایش تاثیر داروهای شیمی درمانی بر روی شکل گیری سرطان هم میشه.
متاسفانه، بیشتر تحقیقات انجام شده، منحصر به تاثیرات فستینگ بر روی شکل گیری سرطان، در سلولها و حیواناته. با وجود این یافتهها و نتایج امیدوارکننده، برای پی بردن به تاثیر این رژیم در رشد سرطان و درمانش در نمونههای انسانی، به تحقیقات بیشتری نیاز داریم.